1.9.09

Πρόταση παραγωγής

ΟΥΡΣΟΥΛΑ


ΟΠΕΡΑ ΜΠΟΥΦΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΜΠΕΡΕΚΕΤΗ ΣΕ ΛΙΜΠΡΕΤΤΟ ΤΟΥ ΠΕΤΕΦΡΟΥΤΣΙ.

*

ΟΙ ΡΟΛΟΙ

-ΣΑΡΑΓΟΣΣΑΣ, ΝΤΟΤΟΡΟΣ
-ΣΥΗΠΟΛΟΣ
(=Χοιροβοσκός)
, ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ
-ΚΟΥΚΟΥΕΖΕΛ, ΤΕΧΝΙΤΗΣ ΩΡΟΛΟΓΑΣ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΡΑΣ
-ΠΕΤΕΦΡΟΥΚΟ, ΧΟΝΔΡΟΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ
-ΜΠΕΡΕΚΕΤΛΗ, ΕΜΠΟΡΟΣ ΤΣΟΧΑΣ
-ΟΥΡΣΟΥΛΑ, ΘΕΑ ΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ, ΠΥΡΡΟΚΑΣΤΑΝΗ

*

ΤΟ ΟΡΝΤΙΝΟ

*

ΕΙΣΑΓΩΓΗ.

Χορικό της τρούφας:

όταν βαρυέσαι να την παίζεις
στης Νταίζης, στης Νταίζης, στης Νταίζης
τρέχουμε άνδρες της βροχής
αντάρτες της λερής απαντοχής
βλέπουμε το ρείθρο του Αρη
παληκάρι/παληκάρι/παληκάρι κλπ

*
Ο Κουκουεζέλ και ο Πετεφρούκο μαζεύουν τρούφες στο δάσος της Αλμπα.

ΔΥΩΔΙΑ.

ΚΟΥΚΟΥΕΖΕΛ:

-Την άλλη φορά
θα φέρω σκυλί
τις τρούφες σκεπάζει
προσούτου οσμή

ΠΕΤΕΦΡΟΥΚΟ:

-την άλλη φορά
να φέρεις σκοινί
απ΄όπου κρεμιούνται
τρελοί πελαργοί

ΟΜΟΥ:

-Τι θέλουμε τώρα
στο δάσος
Αφού δεν μας στέλνει
ο Ντος Πάσος
κλπ κλπ

*
ΜΟΝΗ ΣΚΗΝΗ.

Ο Συηπόλος εξετάζεται από τον Ντοτόρο Σαραγόσσα ενώ ακούγεται η ΑΡΙΑ ΤΟΥ έΡΩΤΑ ΠΟΥ ΕΡΩΤά ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΟΥ ΜΠΕΡΕΚΕΤΛΗ και το ΦΑΣΜΑ της ΟΥΡΣΟΥΛΑΣ, οπισθεν οθονίου

ΣΥΗΠΟΛΟΣ:

Δεν θα πεθάνω
Στα χέρια γιατρού
Όσο βουντού
Κι ΄αν κάνω
Στον αγροίκο
Τσομπάνο

ΣΑΡΑΓΟΣΣΑΣ (βαθύφωνος):

Μπέεε
Κοντρα μπέεεε
Απολύ-ε-σαι
Υ-γι-ης
Σαν μπλουζίστας
Αγενής
(ξιππασμένα)
Ω,τι συμβαίνει; Μήπως το θαύμα κατοικώ, ή μήπως βράζει ένα αβγό;
Κουνήθηκεν του βίου ο κάδος, πλήρης ουέβων χαμινάδος!

ΑΡΙΑ ΟΥΡΣΟΥΛΑ-ΜΠΕΡΕΚΕΤΛΗ:

Αγαπιόμαστε ομού
Περιττεύουν τα λόγια μου
Όταν ο έρωτας ξεσπά
Κτίρια όπερας
Μετατρέπονται
Σε σπά

*
ΦΙΝΑΛΕ.

Νερό ικανής ποσότητος (μεταφορά μεγίστου ποταμού) παρασέρνει το σκηνικό, τους άκτορες, το κόρο και τους πάντες, πλην της Ουρσούλης και του Μπερεκετλή που τους αναρπάζει αερόστατο. Στους ουρανούς του Ερωτος.

*

18 σχόλια:

kukuzelis είπε...

Τι γίνεται βρε παιδιά; Σαρπράιζ πάρτυ είναι σήμερα;

kukuzelis είπε...

Τι γίνεται βρε παιδιά; Σαρπράιζ πάρτυ είναι σήμερα;

kukuzelis είπε...

Κι άλλη μια φορά για το καλό: Τι γίνεται βρε παιδιά; Σαρπράιζ πάρτυ είναι σήμερα;

ΣΥΗΠΟΛΟΣ είπε...

Εχω μείνει άναυδος πρωϊνιάτικα.
Αντε πάω για τον άρτο τον επιούσιο

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Το πράγμα δεν είναι καθόλου αστείον. Είναι πολύ σοβαρό. Η ιδέα μου αρέσει πολύ.

petefris είπε...

Μπερεκέτη μου ,άν σου άρεσε να μετατρέψω το draft σε κανονικό λιμπρέττο. Πές μου μόνον τι φουστάνι θες να φοράει ο Συηπόλος(όλοι οι κλασικοί ψωλαράδες, αισθάνονται άνετα με ρόμπες) και ποιόν σκηνοθέτη, ενδυματολόγο και ούρσουλα σκέφτεσαι ως ανθρωπότυπο. Λχ Μαυρίκιος,Μαίρυ Κουάντ,Ούμμα θέρμαν. Ετσι.

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Θα λάβεις σχετικόν ημέιλ..... Απόλυτος δημιουργική μυστικότης από τούδε και μέχρις ολοκληρώσεως του έργου.

petefris είπε...

Απόλυτος μυστικότης, I presume, και στην επικείμενη συνάντησή μας στας Αθήνας, αρχάς επικειμένης εβδομάδος, ίνα σκάσωσιν οι λοιποί συνεταιριστές; η μήπως να μη κατέβω, γιά να τηρήσωμεν απόλυτον καλλιτεχνική αντικειμενικότητα; μήγαρις να καλέσω και τον Γούφαν από τα κύθηρα, να μας το γκαμήσει τελείως το έργκον;
Απο χαρά τα γράφω αυτά, καταλαβαίνεις...

Λεό είπε...

Ένα έχω να πω: να σας ζήσει το γέννημα! Όμορφο και χαριτωμένο που είναι!
Πόσο θέλω ν' ακούσω τη φωνή όμως του χονδρουλού υπηρέτα!

Λεό είπε...

Ξέχασα, το φινάλε λυτρωτικό, αν συνειρμικά μου ήρθε η ταινία 2012...

Λεό είπε...

Το γεγονός ότι δύο άνθρωποι, ένας άνδρας και μία γυναίκα γλιτώνουν την καταστροφή-κατακλυσμό, δείχνει ότι η κατάθλιψη μπορεί και να σας πέρασε.

Λεό είπε...

Πετέφρα, δεν πρέπει να μπει όμως κάτι στο έργο που να υποδηλώνει την αιτία του κακού; Για να γίνει πιο ανθρώπινο το έργο.
Έχεις έναν εραστή του θείου, έχεις τον κόσμο και το χορό, λείπει όμως αυτό (πρόσωπο, μέσο, χάρος), εξαιτίας του οποίου θανατώνεται ο έρωτας.
Με λίγα λόγια, λείπει το Κακό από το έργο.

petefris είπε...

Ορε Λεό, μη βκιάζεσαι...

petefris είπε...

Εκλεκτέ Κουκουζέλη,διαμορφωτή των τεμπλάτων μας , ο Σαραγόσσας ήναι Ντοτόρος,κουχί ο Συηπόλος...

kukuzelis είπε...

ΟΚ

kukuzelis είπε...

Διορθώνοντας καταλαβαίνει κανείς τα βάσανα των αντιγραφέων του παρελθόντος [και τα βάσανα των φιλολόγων του παρόντος]. Έρημοι στον ωκεανό χωρίς επιμελητή, χωρίς τίποτα.

Λεό είπε...

(διάλογος Ουρσούλης-Μπερεκετλή ενώ σκάβουν τον κήπο τους, ελλείψει υπηρέτη-
ο Πετεφρούκο, ο χονδρός υπηρέτης, είναι στο δωμάτιό του και γράφει για ώρες)



Ούρσουλα (τσαπίζοντας μουρμουρίζει):
Άκουσες μήπως ποτέ να με λένε οπισθοθονική;

Μπερεκετλής (δυνατά):
Πώως;;; Οπισθοδρομικήη;;;

Ούρσουλα (κουνώντας το κεφάλι απογοητευτικά):
Εγέρασες, το είπα, δεν ξεχωρίζεις τίποτα πια γύρω σου. Οπισθο-οθονική, σου εξηγώ. Έτσι άκουσα να με λένε.

Μπερεκετλής:
Και τί σημαίνει πάλι τούτο;

Ούρσουλα (σταματάει το τσάπισμα και μιλάει με τη βοήθεια των χεριών):
Θα πει ότι είμαι συνεχώς κι αδιαλλείπτως όπισθεν μιας οθόνης. Ότι δεν αγαπώ να βγαίνω έξω λίγο, και ότι προτιμώ το τεχνητό, το ψεύτικο. Με φαντασίες αγροικώ, με πλήκτρα και με λόγια, με οφθαλμαπάτες του καιρού, με φόρουμς και ιστολόγια.

Μπερεκέτης (υπομειδιώντας ικανοποιημένος):
Μα έτσι είστε όλες οι γυναίκες, τί τεχνητό σαν είναι, τί φυσικό το πράμα, εσείς πάντα το ψεύτικο θα κυνηγάτε θάμα. Ονειροπόλες και τρελές, μα τόσο μόνο, για να ζείτε, να μας προσέχετε από τη μια, να μας τρελαίνετε από την άλλη, κι ύστερα να μετανοείτε!
...και ποιός, ρωτώ, στο είπε αυτό, πως έτσι τάχα ακούγεται;

Ούρσουλα (παίρνει πάλι την τσάπα):
Ποιός άλλος, τί ρωτάς, ένας είναι στο σπίτι ο μασκαράς...

Μπερεκετλή (σταματά το τσάπισμα): Μη συνεχίζεις, κατάλαβα...ο Πετεφ...

Ούρσουλα (τον διακόπτει φωνάζοντας):
Λάθος δεν έκανε όμως εσκεμμένα αυτή τη φορά! Αλήθεια μου είπε. Μου τό ‘πε κι ο Κουκουεζέλ, που είναι μέσα σ’ όλα.

Μπερεκετλή (χαϊδεύοντας τη γενειάδα του):
Τώρα που μου τους θύμισες, καλά έκανες, πού είναι τα τομάρια; Μ’ αφήνουνε πάντοτε σε ακατάλληλη ώρα να βγάζω εγώ το φίδι από την τρύπα. Κουράστηκα ωρέ διάολε, για να τσαπίζω ώρες!

Ούρσουλα (βάζει τα χέρια στη μέση):
Να τους δικαιολογήσεις πρέπει! Άμα δεν παίρνουν αρκετά, για να τραφούν κι οι ίδιοι, πώς περιμένεις νά ‘ναι δω, πρόθυμοι να σε υπακούσουν;

Μπερεκετλή (ειρωνικά):
Δεν το ‘ξερα πως για το κάθετί την πληρωμή ζητάνε. Εχθές τους έστειλα τους δυο να μου αγοράσουν ψάρια και μου εγύρισαν κι οι δυο με λίγα αποφάγια.

Ούρσουλα (διδακτικά): Έτσι ναι, μάθε το, χωρίς λεφτά, υπηρέτης δεν νοείται. Άλλο θα λες εσύ, κι άλλο αυτός θα κάνει.

Μπερεκετλή (ξεφυσώντας):
Τότε πώς ορίζεις, πώς θεωρείς, όταν τον έχεις έναν έμπιστο, δικό σου όλα τα χρόνια, τονε ταΐζεις, τον φυλάς, και ξαφνικά τον συναντάς, ν’ αλλάζει και τα λόγια, και τις κουβέντες, και τις συμφωνίες που σού κανε παλιά, και από σοι φίλος που ήτανε, να γίνεται εχθρός σου, γιατί δεν μπόρεσες για μια φορά, ανταμοιβή να δώσεις;

Ούρσουλα (κάπως λυπημένη):
Τα χρόνια γίναν δύσκολα, και η ανταμοιβή απαραίτητη, και στο μικρό το έργο. Μα αυτούς τους δυο που λες, δεν είναι μια φορά, είναι πολλές που γέλασες, χωρίς να τους πληρώσεις...

Μπερεκετλή (μελαγχολώντας κι αυτός): Οπισθοθονική δεν ξέρω αν είσαι, σε χωριστά δωμάτια άλλωστε κοιμόμαστε, (πιο χαμηλόφωνα λέει), ούτε και συ βέβαια ξέρεις τί κάνω στο δικό μου δωμάτιο, μελανοχολοφέρουσα όμως είσαι στα σίγουρα...


-αλλαγή σκηνικού-

Magica de Spell είπε...

Πολύ άργησα να το σω αυτό το λουλούδι. Αν σας περισσεύει οποιαδήποτε θέση τεχνικού στην παραγωγή, μη με ξεχάσετε. Θα προτιμούσα να μαγειρέφσω τα ουέβα χαμινάδος, αλλά και τα έπιπλα στην σκηνή, να σπρώχνω, θα σας είαμι ευγνώμων.